Ik was in tranen…
Net als een half miljoen anderen mensen heb ik de zwart-wit IKEA fotoprint aan de muur hangen van “de rode fiets langs een Amsterdamse gracht”. Eigenlijk is die bij mij per toeval terecht gekomen. Buren gingen verhuizen en deden veel spullen weg waaronder deze print. De vader van mijn dochter kreeg een eigen appartement maar had geen spullen (hij woonde in bij mensen). Dus heb ik de spullen van mijn buren in de schuur gezet, mocht hij ze nodig hebben. Deze fotoprint wilde hij uiteindelijk niet. Toen ik AuténticoTú startte en ook online ging werken zocht ik een mooie neutrale achtergrond. Omdat ik ook veel internationale cliënten heb vanuit het International BG5 Business Instituut dacht ik aan deze plaat van Amsterdam. En, eerlijk is eerlijk hij doet het geweldig als online-office!
Gefascineerd door de populariteit van deze “middelmatige” foto met vieze duiven, volle prullenbak en rommel op de voorgrond, de afgeragde fiets, de bladerloze bomen op de achtergrond en een matige kadrering, is filmmaker Tom Roes opzoek gegaan naar het verhaal achter de foto. Het is een print in de IKEA serie Vilshult, 4 zwart-wit posters van New York, Parijs, Londen en Amsterdam met ieder 1 detail in kleur. De foto blijkt gemaakt te zijn door een beroemde Argentijnse fotograaf, Fernando Bengoechea, hij fotografeerde o.a. beroemdheden thuis zoals Madonna, Naomi Campbell en Tommy Hilfiger. Helaas is hij in 2004 omgekomen tijdens de Tsunami op Sri Lanka.
Via de broer van de fotograaf in Los Angeles, de ex-vriend in New York en IKEA’s Deense hoofddesigner ontrafelt Tom Roes in deze documentaire een wonderlijk verhaal dat het leven van een succesvolle fotograaf verbindt met een ruzie tussen twee geliefden, het businessmodel van een internationaal warenhuis en de tsunami uit 2004. Een verhaal over immens verdriet en een rode fiets langs de Amsterdamse grachten op een frisse lentedag, twintig jaar geleden. Destijds was hij voor een fotoshoot in Amsterdam en maakte een wandeling. Hij zag hij die fiets daar zo alleen en eenzaam staan en fotografeerde het tafereel. Hij e-mailde de foto naar zijn vriend als metafoor voor zijn gevoel. Hij schreef dat hij wenste dat het een tandem was of dat er twee fietsen stonden. Maar de fiets stond er moederziel alleen, hij voelde zich eenzaam als die fiets, een beeld vol melancholiek.
Inmiddels is door de enorme populariteit van de IKEA-print de “middelmatige” foto volgens het Amsterdam Museum collectief geheugen geworden van hoe mensen Amsterdam waarnemen en daarom vanaf heden ook te bewonderen in het Amsterdam Museum.
Voor mij persoonlijk heeft deze foto door het verhaal er achter extra diepgang gekregen. Niets is toeval.
De vader van mijn dochter heb ik in 2003 op Cuba ontmoet tijdens een dansreis. Hij was professioneel danser bij Tropicana in Santiago de Cuba en hij was mijn danspartner tijdens deze reis. Van het één kwam het ander en nadat ik hem nog tweemaal in China had bezocht, waar hij een jaar toerde met een dansgezelschap van Tropicana, zijn wij in 2004 getrouwd op Cuba. In 2005 is hij naar Nederland gekomen en in 2006 is onze dochter Laila geboren. Toen Laila 3,5 jaar was zijn wij gescheiden, maar als vrienden uit elkaar gegaan en altijd met elkaar en gezamenlijke Cubaanse vrienden blijven optrekken. Hij was een zeer charismatisch en alom gerespecteerd man.
Ik spreek in de verleden tijd want vandaag precies 1,5 jaar geleden, op 15 mei 2017, is hij uit het leven gestapt. Het was zijn 6e poging en toen de politie aan mijn deur stond dacht ik alleen maar: “Rust in vrede liefie, het is je eindelijk gelukt.” Hij kon niet meer. Zijn leven was vol van melancholiek met een diep innerlijk gevoel van eenzaamheid. Hij was ook gay, net als de fotograaf, maar kon dit voor zichzelf niet voluit accepteren, laat staan het aan mij en de wereld tonen. Hij heeft het schoorvoetend durven aangeven ruim een jaar voor zijn dood, maar heeft daarbij zeker niets over het verleden verteld, uit schaamte, pure onmacht en een gevoel van minderwaardigheid. Hij leefde een dubbel leven waar hij uiteindelijk totaal in is vastgedraaid tot psychoses aan toe. Hij heeft de depressie de laatste 3 jaar van zijn leven nooit aan de buitenwereld getoond. Wanneer hij uitging verbergde hij die achter de façade van zijn stralend brede lach en zijn passie voor dans. Zijn overlijden kwam voor velen als een donderslag bij heldere hemel. Mensen die wisten dat het al langer niet goed met hem ging waren op één hand te tellen. In grote delen van de wereld, zo ook in de macho cultuur van Cuba, is gay zijn nog altijd een groot taboe. Hij heeft hard geprobeerd een ‘normaal’ leven te leiden en de schone schijn op te houden, maar dit masker heeft uiteindelijk zijn tol geëist.
“Zijn wie je bent dat is geluk” (Erasmus) – maar lang niet altijd vanzelfsprekend.
Velen voelen zich (diep van binnen) als de eenzame rode fiets langs een willekeurige gracht in Amsterdam.
Ik wens dat zoveel mogelijk mensen kunnen “Zijn wie ze zijn en geluk mogen vinden”. Daarom sta ik elke dag met zoveel plezier op, wetende dat ik met AuténticoTú een bijdrage lever aan die mooiere wereld door mensen inzicht te geven in zichzelf. Mensen kunnen daarmee rust vinden, twijfel achter zich laten en voldoening & succes ervaren wanneer zij vanuit hun prachtige authentieke zelf kunnen gaan stralen.
Vandaag precies 2 jaar geleden, 15 november 2016, op de verjaardag van mijn vader (81 jr), ben ik AuténticoTú Coaching & Advies gestart.
Al met al een bijzondere dag vandaag.